“حسینٌ منّی و أنا من حسین أحبّ الله من أحبّ حسیناً، حسینٌ سبطٌ من الاسباط”1
حسین از من است و من هم از حسینم، هر که حسین را دوست بدارد خداوند دوست او باد، حسین فرزندزاده‌ای است از فرزندزادگان انبیاء.
این حدیث جزو مشهورترین احادیثی است که از رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) درباره نوه گرامیش حسین بن علی (علیهما السلام)، از طریق شیعه و سنی نقل شده است. این حدیث را ترمذی، ابن ماجه 2و احمد بن حنبل از بزرگ‌ترین محدثان اهل سنت و همچنین منابع معتبر شیعه نظیر کامل الزیارات، ارشاد شیخ مفید و اعلام الوری شیخ طبرسی نقل کرده‌اند که روزی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) به مهمانی تشریف می‌بردند، در بین راه به امام حسین (علیه السلام) برخورد کردند که با جمعی از کودکان سرگرم بازی بود. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) با مهربانی و خوش‌رویی او را دنبال کردند تا سرانجام او را در آغوش گرفتند. بعد یک دست زیر چانه و دست دیگر به پشت سر او گذارده، چهره او را بین دو دست بالا برده و بوسیدند و سپس فرمودند: «حسین منی و انا من حسین، احب الله من احب حسینا، حسین سبط من الاسباط»، «حسین از من است و من هم از حسینم، هر که حسین را دوست بدارد خداوند دوست او باد، حسین فرزندزاده ای است از فرزندزادگان انبیاء».
اسباط یعنی فرزند زادگان یعقوب (علیه السلام) که طبق آیات قرآن 3دارای مقام نبوت بوده‌اند. در این صورت معنای حدیث این است که حسین -همانند اسباط (برای) یعقوب- سبط من است و از نظر ایمان و عصمت و دریافت حقایق وحی، هم‌پایه انبیاء و برانگیختگان الهی است. در همین رابطه، مناظره امیرالمؤمنین (علیه السلام) با فرد یهودی جالب توجه می‌باشد. در خلال این مناظره عالم یهودى گفت: این یعقوب است، که از ناحیه اولاد و اسباط خیر بسیارى نصیب او گردید، و مریم دخت عمران نیز از دختران او بود! امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: همین طور است، و حضرت محمّد (صلّى اللَّه علیه و آله) از این بابت داراى خیر بیشترى است، زیرا فاطمه سرور بانوان جهانیان از دختران او، و حسن و حسین دخترزاده او مىباشند.4
در حدیثی دیگر از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده است که: خداوند چهار هزار پیغمبر (از بین تمامی پیامبران) برانگیخت و ایشان چهار هزار وصىّ و هشت هزار سبط داشتند. قسم به آن کسى که جانم به دست اوست من بهترین پیغمبرانم و وصیّم بهترین اوصیا، و دو سبطم بهترین سبط ها هستند، و حسن و حسین دو سبط این امّتند. اسباط از فرزندان حضرت یعقوب دوازده نفر بودند، و امامان پس از من دوازده نفر از اهل بیت من هستند. اوّلى آنها على و وسطى ایشان محمد و آخرینشان محمد است، و او مهدى این امّت است آن کسى که عیسى بن مریم پشت سرش نماز گزارد، هان که هر کس بعد از من به ایشان چنگ زند به ریسمان خدا چنگ زده، و هر که ایشان را واگذارد خدا را واگذارده است.5
حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) در بیان “حسینٌ منّی و أنا من حسین” کمال اتحاد روحی و اتصال معنوی و پیوند قلبی بین خود و حسین بن علی (علیه السلام) را بیان فرموده اند. در میان علمای اهل سنت، قاضی عیاض6 در شرح حدیث حسین منی و انا من حسین معنای اصیل آن را تصریح می‌کند و می‌گوید: «گویا رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) با تابش نور وحی، آنچه را بین حسین (علیه السلام) و قاتلین آن سرور واقع شدنی بود می‌دانست، و لذا مخصوصاً نام حسین (علیه السلام) را برد و فهماند که او و حسین (علیه السلام) از حیث وجوب محبت و حرمت تعرّض و محاربه، چون شخص واحدند، و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به منظور تأکید همین اتحاد و یگانگی فرمودند: هر که حسین را دوست بدارد خدا را دوست داشته، زیرا محبت حسین، محبت رسول خدا، و محبت رسول خدا، محبت خدا است.»7
«برگرفته از کتاب ” دایره المعارف تشیّع “، تألیف: “بهاء الدین خرمشاهی»
پاورقی‌ها:
- 1- کتب اهل تسنن: سنن ابن ماجه، ج1،ص 51، ح:144؛ سنن ترمذی، ج5،ص324، ح:3864؛ مسند احمد بن حنبل،ج4،ص172، دارصاد؛کتب شیعه: کامل الزیارات،ص117؛جامع احادیث الشیعه،ج21،ص417.« متن سنن ابن ماجه قزوینی:حدثنا یعقوب بن حمید بن کاسب . ثنا یحیى بن سلیم ، عن عبد الله ابن عثمان بن خثیم ، عن سعید بن أبی راشد ، أن یعلى بن مره حدثهم أنهم خرجوا مع النبی صلى الله علیه وسلم إلى طعام دعوا له . فإذا حسین یلعب فی السکه . قال: فتقدم النبی صلى الله علیه وسلم أمام القوم ، وبسط یدیه . فجعل الغلام یفر ههنا وههنا. ویضاحکه النبی صلى الله علیه وسلم حتى أخذه . فجعل إحدى یدیه تحت ذقنه، والأخرى فی فأس رأسه فقبله. وقال ” حسین منی، وأنا من حسین . أحبّ الله من أحبّ حسینا. حسین سبط من الأسباط ” . حدثنا علی بن محمد . ثنا وکیع، عن سفیان مثله . فی الزوائد : إسناده حسن. رجاله ثقات».
- 2- صحیح ترمذى و سنن ابن ماجه جزو صحاح ششگانه و از معتبرترین کتب روایی نزد اهل سنت هستند.
- 3- سوره آل عمران آیه 84
- 4- این مناظره در کتاب احتجاج طبرسی نقل شده است.
- 5- متن روایت در کتاب کفایه الاثر نقل شده است.
- 6- فقیه و مورخ مشهور مالکی مذهب و نویسنده کتاب معروف الشفا بتعریف حقوق المصطفى
- 7- حفه الاحوزی، جلد 10، صفحه 190، حدیث 3775 و فیض القدیر، جلد 3، صفحه 387، حدیث 3727
«میراث دار علوم »قصد حج کرد؛ ولی نه برای بهره بردن از این سفر؛ بلکه می‌خواست قدرت خود را به رخ بکشد؛ غافل از آن که […]
« علم کتاب در نزد اوست … »موسی بن محمد می‌گوید: روزی یحیی بن اکثم را دیدم. او از من سؤالاتی پرسید، پس نزد برادرم امام هادی […]
«آبروی شجاعت»شجاعت در زندگی روزمره ی ما، جایگاهی ویژه دارد. جایگاهی مقدس و قابل ستایش، که در مواجهه با خطر معنی […]
«نوع دوستی»نوع دوستی که از تمایلات عالی انسانی است، باید در سایه پرورش و حمایت‌های تربیتی تقویت شود تا به […]- عدالت اقتصادیروزى که امیرالمومنین علی (علیه السلام) زمام امور حکومت اسلامی را به دست گرفت، با مشکلات انبوهى […]