امام هادی (علیه السلام) فرمودند: “براستى که خداوند دنیا را سراى آزمون و امتحان، و آخرت را سراى پاداش و جزا قرار داده و آزمون دنیا را سبب پاداش آخرت ساخته و پاداش آخرت را در عوض آزمون دنیا قرار داده است.”1

همچنین امام هادی (علیه السلام) در روایتی دیگر می‌فرمایند: “دنیا بازارى است که جمعى در آن سود برند و گروهى زیان بینند.”2

تفاوت دنیا و آخرت این است که اینجا خانه کشت کردن و دانه پاشیدن و آخرت خانه بهره‏‌بردارى و درو کردن است. در آخرت، مقدمه و انجام اعمال نیست؛ هر چه هست محصول و نتیجه است؛ مانند روزى است که نتیجه امتحانات دانش‌آموزان اعلام مى‏گردد. اگر دانش‌آموزى در وقت اعلام نتایج تقاضا کند که اکنون از من بپرسید تا جواب دهم، پاسخى که دریافت مى‏دارد این است که وقت امتحان گذشته و اکنون وقت نمره دادن است. انبیاء که فریاد مى‏کنند: اى مردم به عمل صالح بپردازید و ذخیره‏اى براى خانه واپسین خویش تهیه کنید، براى این است که زمان عمل محدود است و انسان عاقل از این فرصت محدود دنیوی استفاده کرده و سرای جاودانه و همیشگی اخروی خود را آباد می‌کند.

اما اگر آدمی عقلانی برخورد نکرد و زمان و مهلت محدود سپرى گردید و به فرمان خداوند توانا، روح از بدن جدا شد، دیگر کار از کار گذشته است. در آن موقع هر چه فریاد کند که مرا برگردانید تا کار نیکى انجام دهم پاسخى که مى‏شنود این است که: “ممکن نیست.”3 اگر اتصال یک میوه کال جدا شده از درخت مجددا به درخت امکان‌پذیر باشد و از سر گرفتن وضع سابق و شیرین شدن آن شدنی باشد، مراجعه به دنیا هم ممکن است، ولى واقعیت این است که قانون آفرینش اینچنین نیست.

آری، مجموع دوره وجود انسان شبیه یک سال کاری است. دنیا و آخرت نیز همچون یکى از دو فصل سال است. دنیا فصل کشت کردن و عمل نمودن و آخرت فصل برداشت محصول و زمان سنجش عقاب و ثواب اعمال می‌باشد. چه خوش است که به فرموده امام هادی (علیه السلام) ما در زمره جمعی باشیم که سود می‌کنند و ثواب آخرت نصیبشان خواهد شد …

(برگرفته از کتاب: “عدل الهی”، تألیف: “استاد شهید مرتضی مطهری”(با تلخیص و اضافات))

سایت رشد فرارسیدن 15 ذیحجه، سالروز ولادت

مقتدای پرهیزکاران و حجت خدا بر بندگان،

پیشوای دهم شیعیان،

حضرت امام علی بن محمد الهادی (علیه السلام)

را به همه مسلمانان جهان، خصوصا شما دوست عزیز تبریک عرض می‌نماید.

پاورقی ها:

  1. 1ـ تحف العقول، صفحه 483
  2. 2ـ همان
  3. 3ـ این مطلب به آیات 99 و 100 سوره مؤمنون اشاره دارد: “تا زمانى که مرگ یکى از آنان فرارسد، مى‏گوید: «پروردگار من! مرا بازگردانید! شاید در آنچه ترک کردم (و کوتاهى نمودم) عمل صالحى انجام دهم!» (ولى به او مى ‏گویند:) چنین نیست!…”