«کربلا و درک بهتر از تاریخ اسلام»(1)
هر سال بسیاری از مسلمانان در سراسر جهان فداکاری بزرگ حسین بن علی (علیه السلام)، قهرمان نبرد کربلا در سال ۶۸۰ پس از میلاد، را در خاطرهها زنده مینمایند. اما در عین حال نباید از این نکته غافل شد که
هر سال بسیاری از مسلمانان در سراسر جهان فداکاری بزرگ حسین بن علی (علیه السلام)، قهرمان نبرد کربلا در سال ۶۸۰ پس از میلاد، را در خاطرهها زنده مینمایند. اما در عین حال نباید از این نکته غافل شد که
بامداد روز عاشورا، سید الشهدا (عليه السلام( ياران خويش را كه سى و دو سواره و چهل تن پياده بودند، سازمان داد. “زهير” را بر جناح راست سپاه گماشت و سمت چپ آن را به “حبيب” سپرد و پرچم را
سید مرتضى در کتاب عیون المعجزات از امام جعفر صادق (علیه السلام) روایت می کند که فرمود: اهل کوفه به حضور امیرالمؤمنین امام علی (علیه السلام) آمدند و از نیامدن باران و خشکسالی به آن بزرگوار شکایت کردند و گفتند:
یکی از موضوعات مهمی که در خصوص حرکت امام حسین (علیه السلام) در میان متفکران و حتی مردم عادی بارها و بارها مطرح گردیده و به آن پرداخته شده، این است که آیا امام حسین (علیه السلام) در کربلا شکست
«خورشید به خون نشسته» و آنگاه، حسین (علیه السلام)، دشمن را به مبارزه فرا خواند و در همان حال مى فرمود: ” شهادت از پذیرش ننگ سزاوار تر، و ننگ از ورود در آتش شایسته تر است. “ یکی از
«مرا حقی است بر گردن …» راوی میگوید: خدمت امام کاظم (علیه السلام) رسیدم و عرض کردم: “همسر من و همسر ابن مارد برای شرکت در مجالس عزا از خانه خارج میشوند و من آن دو را نهی میکنم. اما
«در آغوش شمشیرها» نزدیک به پنج دهه بعد از وفات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، مسلمانانى که در مرکز اسلام، یعنى مکه و مدینه، یا در مرکز خلافت، یعنى شام و کوفه، سکونت داشتند، اطاعت و
« قیامی فراگیر» اواخر عمر معاویه بود. او با دسیسههای شیطانی خویش یزید فرزند پلید خود را به ولایتعهدی خویش انتخاب نمود[1] و بدین وسیله، آینده ی تاریکی برای امت اسلامی پایه گذاری گردید. پس از این جریان، امام حسین
«اهل بیت (علیهم السلام) و ماه محرم» “پسرم! به شیعیانم سلام مرا برسان و به آنها بگو: پدرم غریبانه از دنیا رفت؛ پس بر او با ناله بگریید و شهید از دنیا رفت؛ پس بر او اشک بریزید…” )امام حسین
«ارتشی فاتح» عمده قیام ها از دو بخش مبارزه و پیام تشکیل میگردد. مقصود از مبارزه، مجاهدت و جانبازی در راه آرمان مقدس است. مقصود از بخش پیام نیز رساندن و ابلاغ پیام قیام و بیان آرمانها و اهداف آن
«میلاد سرخ» وقتى که هدف انسان، مشخص، متعالى و پرجاذبه باشد و او، سراپا شوق و بى تابى براى رسیدن به آن هدف متعالی باشد، در این صورت، مشکل ترین مشکلات و شکننده ترین ضربهها و بزرگترین سنگ هاى سر
«حرکت به انگیزه هدایت » پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: “هرکس فرمانروای ستمگر و ظالمی را بنگرد که محرمات الهی را حلال شمرده، پیمان خدا را میشکند و با روش پیامبرش مخالفت میورزد و در میان
«آیا خلیفه و جانشین شما نزد شما مقرب تر است یا فرستاده ی (خدا برای) شما؟»(1) این سخن، سخن”حَجّاج” -استاندار خونخوار کوفه- در زمان خلافت “عبد الملک”(پنجمین خلیفه بنی امیه) است! مقصود حجاج از این جمله، آن بود که پیامبر اکرم (صلی
«بر تو امید بسته ام» داشـتـن تـکـیـه گـاهـى قـدرتـمـنـد و اسـتـوار در شـدایـد و حـوادث، عـامـل ثـبـات قـدم و نـهـراسـیـدن از دشـمـنـان و مـشـکـلات اسـت. توکل، تکیه داشتن بر نیروى الهى و نصرت و امداد اوست. قـرآن کـریـم دستور مى
« حسن انتخاب » “چون از خانه بیرون آمدم صدای منادی را شنیدم که سه نوبت مرا ندا کرد که : تو را به بهشت بشارت باد! من با خود گفتم که مادر به عزایت بنشیند، به جنگ فرزند رسول
«آبروی شجاعت» شجاعت در زندگی روزمره ی ما، جایگاهی ویژه دارد. جایگاهی مقدس و قابل ستایش، که در مواجهه با خطر معنی مییابد. شاید بالاترین مرتبه ی شجاعت، جایی است که جان انسان به مخاطره میافتد. اما مرتبه ای بالاتراز
غالباً در انقلاب های سیاسى، رهبران انقلاب براى غلبه بر دشمن از تطمیع و تهدید، گردآوری نیرو و اسلحه و انواع اعمال غیرانسانی خوددارى نمى کنند. اما آنهائی که بخواهند در انقلاب خود شرافتمندانه رفتار کنند، پیش بینى هاى لازم
«مناجات امیر عشق» روز عاشورا ،حسين بن على (عليه السلام) با اينكه مى ديد دشمن به تمام معنا آماده جنگ است تا آنجا كه از رسيدن آب نيز به اردوگاه و اطفال آن حضرت جلوگيرى نموده و دقيقه شمارى مى كند كه
«تسلیم محبوب» کسانی هستند که به صحنه ی خونین عاشورا، با دید تعجب و حیرت می نگرند و نمی توانند این حقیقت را در فکر خود هضم کنند؛ لذا با خود این گونه می اندیشند که یعنی چه و چگونه
« گریه، ژرفای محبت … » “وقتی که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) خبر شهادت امام حسین (علیه السلام)، و آنچه از مشکلات که بر او وارد خواهد شد را به فاطمه (سلام الله علیها) فرمودند، آن