امام محمد بن علی الجواد (علیه السلام)

“ما بطور حتم و بدون استثناء همگى شما را با ترس، گرسنگى و آفت در مال‌ها و جان‌ها و محصولات می‌آزماییم و تو اى پيامبر صابران را بشارت ده‏”[note]1- و لنبلونّكم بشى‏ء من الخوف و الجوع و نقص من الاموال

“من هجر المداراةَ قارَبهُ المکروهّ”[note]1- اعلام الدین، صفحه 310[/note] امام جواد (علیه السلام) می‌فرمایند: “هر کس مدارا و سازگاری با مردم را ترک کند، گرفتار پیشامدهای ناگوار می‌شود.” از مردی که از اهالی بُست و سِجِستان (سیستان) بود نقل شده

یکی از مسائلی که در مباحث کلامی (1) مربوط به امامت جایگاه ویژه‌ای یافت، این بود که: “آیا ممکن است فردی در سنين اندک به مقام امامت برسد؟” این مسأله از آن هنگام که امام جواد (علیه السلام) در سال 203

همه ما می‌دانیم که پروردگار مهربانمان در آیات متعدد قرآن کریم و در آینه روایات اهل بیت (علیهم السلام)، بارها بارها موضوع رعایت حال والدین و احترام ویژه نسبت به آنان را به ما فرمان داده است. اما این سؤال

هر عمل اشتباهی که از افراد سر مى زند، ممکن است دارای دلایل متعددی باشد. برای نمونه عدم رعایت صحیح احکام اسلام در خصوص حجاب، امکان دارد که از مسایل مختلفی نشأت گرفته باشد. از جمله اینکه افراد، فلسفه حجاب

” حال چه کنم؟ چگونه این ضرر را جبران کنم؛ من اصلا شانس ندارم؛ خداانگار من را فراموش کرده …” این جملات برایمان آشنا نیست؟! خواسته یا ناخواسته، هنگامی که مالی را از دست می‌دهیم و یا این که دچار

اگر صاحب چشمی نابینا شود و سپس بینایی خود را به دست آورد، آن را به واقع “نعمت” شمرده و در صدد شکر بر می‌آید، ولی اگر دچار نابینایی نشده و همیشه بینا باشد، کمتر شکر آن را به جا

ترس، یک واکنش احساسی نسبت به یک تهدید یا یک خطر است. رمز این نکته که وقتی کودک بودیم، از تاریکی و یا برخی جانوران کوچک می‌هراسیدیم، همین احساس خطر بود که هرچند به ناحق، اما بالاخره گریبان گیرمان می‌شد.

فکر می‏کنید فاصله «خودفراموشى‏» تا «خدافراموشى‏» چه قدر است؟ از یاد بردن این که: «من کیستم؟»، «که بوده ام؟»، «کجایم؟»، «به کجا میروم؟‏»، «چه گونه باید باشم؟»، «چه باید بکنم؟»، «هدفم چیست؟»، «چه می‏خواستم؟»، «چه باید بخواهم؟» و … دهها

آدمی همیشه با امید به آینده­ای بهتر زندگی می کند. این امید که روزی جهان شاهد هیچ ظلم و ستمی نباشد و همه جا را عدل و عدالت فرا گیرد، از دغدغه ­های اصیل ما انسان هاست. از این رو

بكر پسر صالح مى گويد: من دامادى داشتم که به امام جواد (عليه السلام) نامه اى نوشت و در آن اظهار داشت كه: “پدرم دشمن اهل بيت است و عقيده فاسدی دارد، با من هم بدرفتارى مى كند و بسیار

چون مأمون[note]1- مأمون خلیفه عباسی است. او امام رضا (علیه اسلام) را مظلومانه به شهادت رساند. این ماجرا مؤید آنست که با وجود شناختی که او از فضائل و برتری‌های ائمه اطهار (علیهم السلام) داشت، رویه پدران خویش در ظلم

در هر مناسبتی، تلاش ها و کوششهای فراواني به منظور کوبیدن شخصیت امام جواد (علیه السلام) به عمل می‌آمد، تا آنجا که گفته‌اند: “مأمون درباره ابوجعفـر (امام جواد (علیه السلام)) دست به هر حیله‌ای زد، ولی به هیچ نتیجه‌ای نرسید.”[note]1-