امام حسن عسکری (علیه السلام) فرمودند:

“هیچ بلایی نیست، مگر این که در آن، از طرف خدا نعمتی است.”1

مساله‌ی “توحید در عبادت” در حد اعلا و “خوف از قیامت” از خصائص بارز خاندان عصمت و طهارت است. نقل شده که یکی از دوستداران امام حسن عسکری (علیه السلام) می‌گوید:

“روزی امام (علیه السلام) را در ایام کودکیش در میان همسالانش دیدم، که آنها سرگرم بازی بودند، اما امام (علیه السلام) در گوشه‌ای ایستاده بود و می‌گریست (اولین باری بود که ایشان را می‌دیدم). فکر کردم از اینکه دیگر بچه‌ها وسیله بازی دارند و او ندارد، ناراحت و گریان است. جلو رفتم و اظهار محبت کردم و گفتم: … من برای تو اسباب بازی خوب می‌خرم. دیدم نگاه تندی به من کرد و گفت:

“وَ ما لِلَّعبِ خُلِقنا”

“ما برای بازی آفریده نشده‌ایم.”

من از این حرف تکانی خوردم و دیدم منطق، خیلی بلند، و افق فکر خیلی بالاست!

… پس گفتم: برای چه آفریده شده‌ایم؟ گفت:

“لِلمَعرِفَهِ و الطّاعَهِ”

“[ما را آفریده‌اند که خدا را] بشناسیم و [او را] عبادت کنیم.”

من که مجذوب گفتارش شده بودم، گفتم: این سخن را شما از کجا می‌گویید؟

گفت: خدا فرموده است:

“آیا شما گمان کرده‌اید که شما را لغو و عبث آفریده‌ایم و سرانجام بازگشتی به سوی ما نخواهید داشت.”2

دیدم منطق، منطق عقلانی و قرآنی است. از طرز تفکر خویش احساس شرمندگی کردم. بعد گفتم: … تو که هنوز کودکی و گناه نکرده‌ای که اینچنین ناراحت و گریانی. دیدم گریه‌اش شدت پیدا کرد و گفت:

می‌بینم مادرم وقتی می‌خواهد از هیزم‌های بزرگ آتش برافروزد، اول آتش در هیزمهای کوچک می‌افکند و آنها را آتشگیره‌ی هیزم‌های بزرگ قرار می‌دهد. من می‌ترسم از آن هیزم های کوچک و آتشگیره‌ی جهنم باشم …

دیدم او اصلا با من بسیار فاصله دارد. با حالی دگرگون از او جدا شدم و بعد فهمیدم او کیست و از کدام خاندان است.”

« برگرفته از سلسله مباحث معرفتی “صفیر هدایت”، تالیف آیت الله سید محمد ضیاء آبادی (شماره 27) »

سایت رشد، 8 ربیع الاول، سالروز شهادت

امام حسن بن علی العسکری (علیه السلام)

را به محضر مبارک فرزند بزرگوارشان، امام عصر (عج)

و سایر مسلمین تسلیت و تعزیت می‌گوید.

پاورقی‌ها:

  1. 1- “ما مِنْ بَلِیه إِلاّ وَ لِلّهِ فیها نِعْمَهٌ تُحیطُ بِها” (بحارالانوار، جلد 75، صفحه 374)
  2. 2-“أ فَحَسِبتُم أنَّما خَلَقناکُم عَبَثاً وَ أنَّکُم اِلَینا لا تُرجَعونَ” (سوره مؤمنون، آیه 115)