خویشتن را در آستانه سعادت و نیک بختی یافت و آرزوی بزرگ زندگی اش را برآورده نگریست. موج شادی و شادمانی کران تا کران دل نا آرام او را گرفت و خانه و زندگی و دفتر بزرگ تجارت و مدیریت او را نیز در بر گرفت و در اندک زمانی این موج به امواجی تبدیل گردید که خانه‌های مکه و محفل‌های مردم آن شهر و دیار را درنوردید.
واکنش‌ها در برابر خبر شگفت انگیز پیوند محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)و خدیجه (علیها السلام)متفاوت بود. در این میان عده‌ای در این شادی شریک شدند و عده‌ای به این دلیل که هم شان بودن و همسان بودن در زندگی مشترک را تنها به ارزش‌های ظاهری و قدرت و ثروت می‌دانستند، در گوشه و کنار به عیب جویی از این بانوی کمال جو و روشن اندیش حجاز پرداختند که چگونه با چنین جمال و کمال، ثروت، امکانات و استقلال و مدیریت یک سازمان بزرگ اقتصادی، آماده ازدواج با جوان و جوانمردی می‌گردد که با همه آراستگی به ارزش‌های والای انسانی، به هر حال جوانی یتیم است و از ثروت و امکانات مالی و مادی بهره چندانی ندارد.
به همین دلیل است که با رسیدن این زمزمه‌های نا آگاهانه و غرض ورزانه به گوش آن بانوی خردمند و با تدبیر، برای توجیه آنان و روشنگری درباره ی تصمیم خردمندانه و شایسته و تاریخ ساز خویش و دفاع از تکیه گاه دنیا و آخرتش، محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)ضیافت بزرگی تشکیل می‌دهد و انبوهی از زنان و دختران را دعوت می‌کند و بر سر سفره شام، رو به آنان، ضمن سخنانی کوتاه و کوبنده و روشنگر می‌گوید:
“هان ای گروه زنان و دختران! به من خبر رسیده است که عده‌ای از شما در مورد پیوندم با محمد به چون و چرا و خرده گیری پرداخته و یا عیب جویی کرده اید. من می‌خواهم از شما بپرسم که: آیا درسراسر مکّه و حجاز و در گستره ی جهان، انسانی والاتر و بالاتر از این جوان اندیشمند و پاک روش، از نظر آراستگی به ارزش‌های انسانی و فضایل اخلاقی و رادی و جوانمردی و خرد و آزادمنشی سراغ دارید؟ هر کس در ازدواج خویش آرزو‌ها و آرمان‌ها و ملاک هایی دارد و من شیفته کمال و منش مترقی و اندیشه والا و کردار انسانی محمد هستم و در این راه، نه خرده گیری نا آگاهان می‌تواند مانع راه و انتخاب سنجیده و حساب شده ام گردد و نه حسادت حسودان و نه بد اندیشی و غرض ورزی مغرضان و به خواست خدا خویشتن را در زندگی پیروز و سر افراز و به آرزو بزرگ خویش رسیده می‌نگرم.”1
در این هنگام بود که زنان و دختران سرشناس حجاز با شنیدن سخنان روشنگر حضرت خدیجه (علیها السلام)لب فرو بستند.
بر پایه این بینش آگاهانه بود که حضرت خدیجه (علیها السلام)تا پایان عمر از هیچ جانفشانی در راه پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) دریغ ننمود و ثمره این انتخاب نیز بانویی همچون حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام) گردید. چنین انتخابی که بر پایه ی عقلانیت و تدبیر بوده می‌تواند ثمراتی چنین بزرگ در پی داشته باشد. اما به راستی معیارهای اصلی ما در ازدواجمان چه بوده و چه هست؟
(برگرفته از کتاب «فروغ آسمان حجاز خدیجه (علیها السلام) » تالیف:علی کرمی فریدنی)
سایت رشد دهم رمضان، سالروز وفات
مهربان یار و یاور رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) و حامی پاکباخته حریم نبوت
ام المؤمنین، حضرت خدیجه کبری (علیها السلام)
را به همه مسلمانان جهان، به خصوص شما دوست گرامی تسلیت می‌گوید.
در همین راستا، سایت رشد از شما دوست عزیز دعوت می‌نماید تا در صورتی که دوست دارید تا بیشتر در خصوص هدف و معیارهی ازدواج آگاه شوید، به پاسخ “هدف اصلی ازدواج” که بر روی قسمت پرسش و پاسخ سایت قرار دارد، مراجعه نمائید.
پاورقی‌ها:
«هنگامه یادآوری…»امیرالمؤمنین على (علیه السلام) چون نماز ظهر عید قربان را می‌خواند، بر فراز منبر می‌رفت و پس از ذکر […]
«رمز جاودانگی»اربعین امام حسین (علیه السلام) از راه می‌رسد و سببی می‌شود تا بسیاری از مردم متحیرانه، نگاه تعجب به […]
«بر تو امید بسته ام»داشـتـن تـکـیـه گـاهـى قـدرتـمـنـد و اسـتـوار در شـدایـد و حـوادث، عـامـل ثـبـات قـدم و […]
« شهامت، در خدمت امامت »در یکی از روزهای جنگ صفین، امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) صورت جوانی را با نقاب پوشاند و او را به […]- پرده پوشی“در مدینه مردمانی بودند که (در ظاهر) خودشان عیبی نداشتند، ولی از عیب‌های دیگران سخن می‌گفتند. […]