باسمه تعالی
لطف و کرم و مهربانی‌اش، دوست و دشمن نمی‌شناخت. یکی از خدمتکارانش گلی به او هدیه داد؛ در عوض او را در راه خدا آزاد کرد. [note]1- بحار جلد 43، صفحه 343[/note] مردی از شهر شام به او رسید و شروع به فحاشی و گفتن ناسزا کرد؛ در عوض به او جا و مکان، غذا و لباس داد. [note]2- مناقب ابن شهر آشوب، جلد 4، صفحه 19[/note]
حتی لطف و کرمش شامل موجودات دیگر هم می‌شد. مردی گفت: “او را دیدم که غذا میل می‌فرمود و سگی در پیش روی او بود. هر وقت لقمه‌ای برای خود برمی‌داشت، مثل آن را نیز برای آن سگ می‌انداخت.
من عرض کردم: “ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)! آیا اجازه می‌دهی که این سگ را از اینجا دور کنم؟” فرمود: “بگذار باشد. چراکه من از خداوند عزوجل حیا می‌کنم که صاحب روحی روبروی من حاضر باشد و به من نگاه کند و من چیزی بخورم و به او نخورانم. [note]3- بحار جلد 43، صفحه 352[/note]
آری! امام حسن مجتبی (علیه السلام) زبانزد خاص و عام در نیکی و مهربانی و سخاوت به همگان بود و می‌فرمود: “دوست نزدیک به انسان، کسی است که بامحبت باشد، گرچه خویشاوندی نزدیکی هم (با فرد) نداشته باشد. بیگانه‌ترین فرد کسی است که از محبت (در قبال دیگران) بیگانه باشد، گرچه از نزدیک‌ترین خویشاوندان (فرد) باشد.[note]4- تحف العقول، ص234؛ بحارالانوار، جلد 75، صفجه 106[/note]
(با نگاهی به کتاب “حضرت امام حسن (علیه السلام)”، تألیف “حجت الاسلام کاظم ارفع” (با تلخیص و اضافات))
سایت رشد، فرارسیدن 7 صفر، سالروز شهادت
سبط اکبر نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)،
حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام)،
را به تمامی مسلمین جهان و به خصوص شما دوست گرامی تسلیت عرض می‌کند.
پاورقی‌ها:
