امام علي (عليه السلام ) چگونه به عبادت الهي مي نگرد ؟

  1. Home
  2. »
  3. امیرالمومنین امام علی (علیه السلام)
  4. »
  5. امام علي (عليه السلام ) چگونه به عبادت الهي مي نگرد ؟

عبادت و پرستش خداوند يكتا و ترك پرستش هر موجود ديگر يكي از اصول تعليمات پيامبران الهي است و تعليمات هيچ پيامبري از عبادت خالي نبوده است. ليكن تلقي افراد از عبادت يكسان نيست. از نظر برخي از افراد عبادت نوعي معامله و معاوضه و مبادله كار و مزد است، كار فروشي و مزد بگيري است. همانطور كه يك كارگر روزها نيروي كار خود را براي يك كارفرما مصرف مي كند و مزد مي گيرد، عابد نيز براي خدا زحمت مي كشد و خم و راست مي شود و طبعاً مزدي طلب مي كند كه البته آن مزد در جهان ديگر به او داده خواهد شد.از نظر اينگونه افراد، فايده عبادت همان مزدو اجري است كه در جهان ديگر به او به صورت يك سلسله كالاهاي مادي پرداخت مي شود و تار و پود عبادت همين اعمال بدني و حركات محسوس ظاهري است كه بوسيله زبان و ساير اعضاي بدن صورت مي گيرد.

تلقي ديگر از عبادت، تلقي عارفانه است. بر حسب اين تلقي، مسأله كارگر و كارفرما و مزد به شكلي كه ميان كارگر و كارفرما متداول است مطرح نيست و نمي تواند مطرح باشد. بر حسب اين تلقي، عبادت نردبان قرب است، معراج انسان است، تعالي روان است، پرواز روح است به سوي كانون نامرئي هستي، پرورش استعدادهاي روحي و ورزش نيروهاي ملكوتي انساني است، پيروزي روح بر بدن است، عاليترين عكس العمل سپاسگزارانه انسان است از پديد آورنده خلقت، اظهار شگفتي وعشق انسان است به كامل مطلق و جميل علي الاطلاق، و بالاخره سلوك و سير الي الله است.

تلقي اميرالمؤمنين ازعبادت، تلقي عارفانه است. بلكه سرچشمه و الهام بخش تلقيهاي عارفانه ار عبادتها در اسلام، پس از قرآن مجيد و سنت رسول اكرم، كلمات علي و عبادتهاي عارفانه علي است. اكنون براي اينكه نوع تلقي نهج البلاغه از عبادت روشن شود، به ذكر نونه هايي از كلمات علي مي پردازيم:

” ان قوماَ عبدوا الله رغبه فتلك عباده التجار و ان قوماَعبدو الله رهبه فتلك عباده العبيد و ان قوما عبدوا الله شكراً فتلك عباده الاحرار”

” همانا گروهي خداي را به انگيزه پاداش مي پرستند، اين عبادت تاجرپيشگان است، و گروهي او را از ترس مي پرستند، اين عبادت عبائت برده صفتان است، و گروهي او را براي آنكه او را سپاسگزاري كرده باشند مي پرستند، اين عبادت آزادگان است.” [1]

” لو لم يتوعد الله علي معصيته لكان يجب ان لا يعصي شكراً لنعمه”

” فرضاَ خداوند كيفري براي نافرماني معين نكرده بود سپاسگزاري ايجاب مي كرد كه فرمانش تمرد نشود.” [2]

” الهي ما عبدتك خوفا من نارك و لا طمعا في جنتك بل وجدتك اهلاً للعباده فعبدتك”

” من تو را به خاطر بيم از كيفرت و يا به خاطر طمع در بهشتت پرستش نكرده ام، من تو را بدان جهت پرستش كرده ام كه تو را شايسته پرستش يافتم.” [3]

برگرفته از كتاب سيري در نهج البلاغه اثر شهيد مرتضي مطهري

برچسب خورده:امام علي (عليه السلام ) چگونه به عبادت الهي مي نگرد_ بندگی شیوه های عبادت_عبادت خدا

 

پاورقي ها :

[1] نهج البلاغه، كلمات قصار، حكمت 237

[2] نهج البلاغه، كلمات قصار، حكمت 290

[3] بحار الانوار،ج41،ب 101 / ص 14 با اندكي اختلاف