در میان امامان ما ، سه بزرگوارند که در سن کودکی به امامت رسیده اند : اولی شان امام جواد (علیه السلام ) هستند که در سن 8 یا 9 سالگی ، بعد از شهادت پدر بزرگوارشان به امامت رسیدند . دومین آنها حضرت امام هادی ( علیه السلام ) امام دهم بودند که در سن 6 یا 8 سالگی متصدی امر امامت شدند و سوم حضرت امام حجه بن الحسن العسکری (عج ) می باشند که ایشان هم در سن 5 سالگی حامل منصب امامت گردیدند .
ما که پیرو مکتب قرآن هستیم این مطلب هیچ استبعادی ندارد (هرگز دور از ذهن نیست ) ، ما در قرآن می خوانیم که حضرت مسیح ، عیسی بن مریم طفل نوزادی بوده که به نبوت رسیده است :
« قال انی عبدالله آتانی الکتاب و جعلنی نبیا » ( سوره مریم آیه 30 )
وقتی که خداوند به طفل نوزادی شایستگی مقام نبوت داده باشد چه استبعادی دارد که به کودک 5 و 8 و 9 ساله هم شایستگی مقام امامت داده باشد ؟
علاوه بر این بینش قرآنی ، هنگامی که در زندگانی این امامان همام بیشتر تأمل می نمائیم ، مؤیدات فراوانی را در اثبات مقام امامت آن بزرگواران می یابیم که خود حکایت از انتصاب الهی امام و اتصال او با سرچشمه علوم الهی و معادن حکمت ربانی دارد . به عنوان نمونه هنگامی که مأمون مورد طعن و سرزنش بنی عباس در مورد امام محمد تقی (علیه السلام ) واقع گشت ، تصمیم بر آن شد تا آن حضرت را در مجلسی مورد آزمایش قرار دهند و فقیهی خبره از میان فقهای اهل تسنن را مأمور نمایند تا میزان تسلط امام بر فقه را بیازماید. برای این امر ، یحیی بن اکثم که در آن زمان در منصب قضاوت نشسته بود ، انتخاب شد . هنگامی که مجلس آراسته شد و بزرگان در آن حضور یافتند ، مأمون امام را نیز در آن جلسه حاضر نمود . در این هنگام یحیی شروع به سؤال کرد و یکی از مسائل فقهی حج رامطرح نمود و نظر امام را جویا شد . آن بزرگوار در جواب ابتدا شرایط متفاوتی را که این مسأله در آن شرایط می تواند واقع گردد، مطرح نمودند و از یحیی بن اکثم خواستند که تعیین نماید مسأله در کدام شرایط به وقوع پیوسته است . یحیی که هرگز انتظار این امر و سؤال امام را نداشت از یکسو از میزان تسلط امام بر دقائق فقهی شگفت زده گشته بود و از سوی دیگر در تعیین شرایط وقوع حکم درمانده بود ؛ چرا که هرگز پیش لز این بدانها نیندیشیده بود .
در این هنگام بود که بزرگان حاضر در مجلس انگشت حیرت در برابر عظمت علمی امام جواد (علیه السلام ) ، به دندان گزیدند و نه تنها بدین ترتیب به مقام علمی آن بزرگوار آگاه گشتند بلکه میزان تسلط خارق العاده امام را نیز ستودند. هنگامی که کار بدین جا منتهی گشت ، مأمون از امام تقاضا نمود تا خود حکم را در شرایط گوناکون وقوعش بیان دارند و امام (علیه السلام ) نیز حکم هر کدام از حالات مختلف را به تفصیل بیان فرمودند . ( مشروح این مجلس مأمون در کتاب احتجاج طبرسی و سایر کتب ذکر گردیده است)
29 ذیقعده سالروز شهادت مظلومانه این امام همام
را به محضر مبارک امام عصر (عج) ،
تمامی مسلمانان جهان و شما دوست گرامی تسلیت عرض می نمائیم .
1382/11/2
