روزی استاد وارد کلاس شد و به هر کس برگه‌ای سفید داد و از دانش‌آموزان خواست که با کشیدن خطی، برگه را به دو نیم تقسیم کنند. سپس گفت در سمت راست کاغذ صفات پسندیده‌ی بهترین رفیقتان را بنویسید. همه به فکر فرو رفتند. هر کس در ذهنش به دنبال صفات بهترین رفیقش می‌گشت. کسی می‌نوشت خوش‌اخلاقی، دیگری می‌نوشت صداقت و…
سپس استاد گفت: حالا در سمت چپ برگه صفات ناپسند بهترین رفیق تان را بنویسید. هر کس شروع به نوشتن کرد. بعضی با اکراه و بعضی بی‌رحمانه از صفات رفیق شان می‌نوشتند.
وقتی همه نوشتند استاد در حالی که لبخندی به لب داشت گفت: آنچه نوشتید چه پسند و چه ناپسند احتمالا صفات خودتان نیز می‌باشد!
آری! خُلق و خو و صفات هم‌نشینان مان قطعا بر ما اثر خواهد گذاشت. به همین دلیل است که بزرگان دین و اخلاق، ما را به دقت در انتخاب همنشین توصیه کرده‌اند. پس بهتر است با سنجیدن دیگران و اخلاق شان، افراد را به رفاقت خود برگزینیم.
امام حسن مجتبی (علیه السلام) دراین باره به یکی از پسران خود می‌فرمایند:
“ای پسرم! با احدی برادری (دوستی) مکن تا بدانی کجاها می‌رود و از کجاها می‌آید و چون خوب از حالش آگاه شدی و معاشرتش را پسندیدی با او برادری کن…”[note]1ـ “یا بنی لا تواخ احدا حتی تعرف موارده و مصادره فاذا استنبطت الخبره و رضیت العشره فاخه علی اقاله العثره و المواساه فی العسره” (تحف العقول، صفحه 233)[/note]
پاورقی:
